Narrenturm

Narrenturm to powieść historyczna z elementami fantastyki autorstwa Andrzeja Sapkowskiego, wydana w 2002 roku. Pierwsza część Trylogii husyckiej.

Tematem powieści są przygody Reinmara z Bielawy, zwanego Reynevanem. Akcja Narrenturm rozgrywa się na Dolnym Śląsku w XV wieku. Tłem dla powieści są wojny husyckie. Akcja rozpoczyna się, gdy bracia Sterczowie spotykają Reinmara z Bielawy w łóżku z Adelą von Stercza, żoną Gelfrada von Stercza. Od tamtego momentu bracia Gelfrada chcą zemścić się na Reinmarze, który musi uciekać.

Renesansowy humanizm na swoje korzenie w antyku, jednak odzwierciedla je także we współczesności. Stawianie człowieka w centrum zainteresowania, społeczne i przyrodnicze uwarunkowania jego życia czy łagodzenie sprzeczności jako droga do harmonii i spokoju – te elementy światopoglądu odrodzenia łączą go z teraźniejszością. Dlatego też w „Narrenturm” Andrzeja Sapkowskiego można odnaleźć wiele cech filozofii humanistycznej.

Już na samym początku słowa utworu kreują humanistyczny opis miasta. Uwydatnia się jedna z tez – holistyczność, czyli postrzeganie całościowe, wszechstronne. W „Narrenturm” Andrzeja Sapkowskiego można odnaleźć również wiele odwołań do Biblii. Na pewno najważniejsze z nich to przywoływanie różnych postaci świętych: „Łukasz Ewangelista – Patron artystów malarzy”, „Madonna z Dzieciątkiem”, „Jan Chrzciciel” czy „święty Sebastian”.

Kolejnym elementem wskazującym na obecność biblijnego „sacrum” jest fragment: „Wieprze sprawiały wrażenie oszalałych, kłusowały na oślep na wzór swych biblijnych praszczurów z Gadary”. Autor wspomina i odzwierciedla Chrystusa, który wygnał złe duchy. Dodatkowo: „Salome z głową Jana Chrzciciela” to także zmiana stylu – tym razem z „sacrum” do „profanum”, czyli zniżenie świętości do miana ludzkiego.